Yüz yüze etkinlikler başlasın artık!

Hafta içi mesai, hafta sonları izne tabi olan, çarşıda pazarda görünmeyen, turizm merkezleri ve otellere uğramayan, parti kongrelerine hele hiç bulaşmayan Kovit Mıheme artık bizden biri. Nerdeyse fakirin yoldaşı oldu.

Sağ olsun Bakan Koca da geçenlerde verdiği sayısal verilerle kitlesel ölümlere yol açan bir hastalık olmadığını teyit etti de bir nebze rahatladık. “Üzerinize afiyet birazcık kovit olmuşum” sözünü yakında terennüm edeceğimizin müjdesini de verdi bu arada.

Ortaya çıktığı günden bu yana Covid-19 üzerinden pompalanan korkunun, abartıldığı yönünde bir algı toplumda yavaş yavaş yerleşiyor. İlk günlerde sosyal mecralarda ve ana akım medya üzerinde sergilenen, sokakta durup dururken düşüp ölen insan görüntüleri, elhamdülillah bugüne kadar ülkemizde rastlamadığımız bir durum. Ne gariptir ki hastalığın ortaya çıkmasıyla birlikte başlayan aşı seferberliği tedavi arayışı noktasında aynı ilgiyi görmedi. Bilin Kurulu’ da bu süreçte 3M ( Maske, Mesafe, Musluk)den başka bir söylem geliştiremedi. Meydanı bulan prof unvanlı birileri de  ha bire korku yaymaya devam etti. Biz de ölüm korkusuyla özgürlüklerimizden taviz verme hususunda ne kadar meraklı olduğumuzu bir güzel ispatladık. Artık aracımızda yalnız başımızdayken bile ağzımızı burnumuzu sıkıca kapayacak bir acayip paranoya bile geliştirdik.

Sosyal hayatımıza büyük bir darbe olarak ömrümüzden giden bir yılımızın ardından kontrollü normalleşme adımı atıldı da şu güzel bahar günlerinin tadını çıkarma ümidimiz canlandı.

Evlere kapandığımız günlerde dijital mecralarda düzenlediği etkinliklerle sosyal yönümüzü diri tutmamıza hizmet eden Büyükşehir Belediyemizin kültürel faaliyetleri takdiri hak ediyor. Vesile olanları tebrik ediyorum.

Neyse, diyeceğim o ki Kovit Mıheme hazır bizden biri olmuşken, Büyükşehir Belediyemizin düzenlemeye başladığı yüz yüze etkinliklerin sayısı artsa, özlediğimiz, tiyatrolar, konserler, kültürel ve sanatsal etkinlikler de start verse ne iyi olur değil mi?

Kırk sefer söylenen şey olurmuş. Bismillah, birincisini demiş olalım.

Hacı Dalgıç